در دهه هفتاد میلادی واژههایی مانند «برابری بیننسلی»، «عدالت بیننسلی» و «انصاف بیننسلی» در عنوانهای آثار پژوهشی گوناگون و در محتوای متون تحقیقهای نظری و کاربردی شایع شد. در این جهت، مهمترین نظرها مربوط میشود به کار هارتویک(Hartwick) که به مسئله کیفیت بهرهمندی از درآمد منابع طبیعی پایانپذیر با برگزیدن رویکردی عدالتمحور پاسخ گفت و نتیجه آن تحت عنوان قاعده هارتویک شهرت پیدا کرد.
بر این اساس، تحقیق پیش رو فارغ از مناقشههای مفهومی حوزه «عدالت بیننسلی» قاعده هارتویک را به عنوان مبنایی برای تحقق عدالت بیننسلی در نظر گرفته و میکوشد با مدلسازی وضعیت اقتصاد کلان ایران به تحلیل اثر سرمایهگذاری درآمدهای حاصل از صادرات نفت خام و گاز طبیعی به عنوان استراتژی تحقق عدالت بیننسلی بر سطح انباشت بینزمانی و بلندمدت داراییهای سرمایهای به عنوان یکی از مهمترین عاملهای رشد و توسعه پایدار بپردازد.
نتیجههای تحقیق نشان میدهد که کوشش برای تحقق عدالت بیننسلی در بهرهبرداری از منابع نفت و گاز کشور باعث بهبود قابل ملاحظه روند انباشت سرمایه در بلندمدت شده که این امر هم به نوبه خود رشد و توسعه اقتصادی را برای سالهای متمادی نوید میدهد.